من آمده ام!

از دوری تو غمین و نالان هستیم

وز کرده ی خود کمی پشیمان هستیم

اصلیت ما را تو اگر می پرسی

از کوفه ولی مقیم تهران هستیم

هر جمعه که شد بیا که ما منتظریم

این هفته نیا فقط ! عروسی داریم!!

از جور زمانه ما شکایت داریم

اندازه ی کوه و صخره حاجت داریم

صد موعظه کن ولی ز تسلیم نگو

از خمس و زکات و ضرب و تقسیم نگو

آقا تو بیا ولی فقط با یک شرط

از آنچه که ما دوست نداریم نگو!!! 

 

پ.ن۱: سلام به همه ی دوستان عزیز دل و خوشگل و جیگر و بلا! من خوبم و مسافرت هم بسیار عالی بود. دوهفته ای لپتاپ و اینترنت رفته بودن مسافرت! تازگی ها برگشته! اینکه نمیام آپ کنم واسه ی اینه که می خوام یه فکر اساسی برای وبلاگ بکنم. از طرفی نمیشه بعضی از مطالب رو بدون رمز بذارم و از طرفی بعضی از دوستان مشکل دارن و رمز رو نمی تونن وارد کنن. اینه که کمی ازتون فرجه می خوام تا ببینم چکار باید بکنم.. 

البته همونطور که دیدین به همتون دارم سر می زنم و دلم برای همتون تنگ شده. زود زود برمی گردم. ضمنا نامه ی غلام هم رسیده منتها باید یه کم ویرایشش کنم بعد براتون بذارم تا بخونین!  

پ.ن۲: این شعر بسیار زیبا رو آقای عطایی دبیر زبان دبیرستانم برام اس ام اس کرد که چون خیلی جالب بود فعلا نوشتم اینجا تا بخونید.. نمی دونم شاعرش کیه ولی هرکی که هست دمش بدجوری گرم.. 

پ.ن۳: دوستتون دارم مراقب خودتون باشین تا به زودی...