خواستم بگم به درجه ای از اجتهاد رسیدم که می تونم شادونه ای که از دستم افتاده توی کاسه ی پر از شادونه رو از بقیه تشخیص بدم!
باشد که عبرت گیرید!
پ.ن: گفته بودن ظرفیت و مقام آدمی بسیار بیشتر از آن است که در وصف بیاید!
ما به وصف در آوردیمش!
بی زحمت کامنت هارو به همراه ایمیل و آدرس وبلاگ (عزیزانی که نذاشتن) بذارین پست پایین!
ببخشید دیگه زحمتای ماهم افتاد گردن شما!
قربون آقا!
زت زیات!