نوروز نامه!

سلام به همه ی دوستای عزیزم. امیدوارم خوب و خوش و سالم و سرحال باشین.اینم یه مطلب جالب که پیدا کردم و طنزشو زیاد کردم و تقدیم شما می کنم. امیدوارم خوشتون بیاد...

نوروز نامه !!

  چهارشنبه‌سوری: فرصتی بسیار مناسب برای افرادی که زیاد مایل نیستند بهار سال آینده را مشاهده کنند. اتفاقی که در آخرین سه‌شنبه سال می‌افتد، اما معلوم نیست به چه دلیلی به جای سه‌شنبه‌سوری به آن چهارشنبه‌سوری می‌گویند.

  خانه تکانی: تکان خوردن خانه، نوعی زلزله بدون خسارت جانی که البته در برخی موارد همراه با خسارتهای شدید مالی (از جمله تعویض مبلمان، پرده ها، تلویزیون و...) می‌باشد، نام یک نوع ورزش که در آن مردان "کوزت"وار اقدام به شست و شوی شیشه منازل و تمیز کردن خانه می‌کنند.
توضیح بی‌ربط:ای کاش به جای این همه خانه‌تکانی کمی به خانه دلمان تکانی می‌دادیم...

  خرید نوروزی: روزهای کشیدن چک، روزهای حسرت کشیدن پشت ویترین مغازه‌ها، روز" بابا من اینو می‌خوام، بابا من اونو می خوام"، روز درک معنی فاصله طبقاتی توسط تک‌تک سلولهای بدن.

  جلو کشیدن ساعت: سنتی قدیمی که  با توجه به تحقیقات به عمل آمده، کنار گذاشته شد. عملی که از 15 سال پیش با هدف صرفه جویی در مصرف برق انجام می‌گرفت اما امروزه برخی محققان دریافته‌اند که این عمل هیچ تأثیری درکاهش مصرف برق ندارد و مردم کشورمان هم در این 15 سال سر کار بوده‌اند و الکی هی ساعتها را جلو و عقب می کشیدند!

  مسافرت نوروزی: ترفندی برای جیم شدن از دست مهمانان نوروزی. فرصتی طلایی برای مأموران راهنمایی و رانندگی!

  روبوسی: سخت ترین مرحله دید و بازدید که معمولاً بعد از دست دادن انجام می‌گیرد.
یک خواهش بی‌ربط: لطفاً در طول تعطیلات نوروزی از خوردن پیاز و سیر جداً خودداری کنید.

یک غر با ربط: من از این مرحله تا حد مرگ متنفرم و تا حد امکان ازش فرار می کنم، به بهونه ی آلرژی و آره و اینا...

  عیدی: انگیزه اصلی برای رفتن به خانه اقوام. دادنش برخلاف گرفتنش بسیار سخت است. معیاری مناسب برای سنجش این که هر فرد چقدر دوستتان دارد (فامیل وزین ما این مرحله رو کلاً به روی مبارک نمیارن،فقط بابای مهربون من به همه عیدی میده!(

رژیم غذایی: احتمالاً در طول تعطیلات نوروز کلاً بی خیال این مورد شده‌اید، موردی که هم گرفتنش در طول تعطیلات باعث پشیمانی است و هم نگرفتنش! (شخصاً می خواستم ده کیلو کم کنم دو کیلو زیاد شدم!)

سیزده به در: روزی که جماعت از خانه‌شان به مقصد کوه، دشت و بیابان خارج می‌شوند. روزی که به جنگل می رویم و در آنجا آشغال می‌ریزیم، شاخه‌های درختان را می‌شکنیم و طبیعت را از بین می‌بریم.

 شاید به همین علت در تقویم، نام سیزده به در را "روز{به *... دادن!} طبیعت" گذاشته‌اند!*(فنا)

 چهارده فروردین: یکی از روزهای سخت سال. روزی که پس از 20 روز خوردن و خوابیدن مجبوری دوباره صبح زود از خواب بیدارشوی...  

و بالاخره:

روزهای بعد از تعطیلات: زمان پاس کردن چکها(برای کارمندان محترم)، نشستن پای لرز بعد از خوردن آجیل (این روزها علاوه بر خوردن خربزه خوردن خیلی چیزها باعث لرزش پا می‌شود!) روزهای سختی که باید ناخواسته خوردن شیرینی و میوه را ترک کنید. روزهایی که قبض تلفن و موبایل (مخصوصاً SMS آن) منجر به بلند شدن دود از سر شما خواهد  شد..  !!

 اینم سه تا عکس بدون شرح در رابطه با اقتدار همسران در سه دوره ی زمانی مختلف! 

دوستتون دارم،مواظب خودتون باشین تا به زودی...

پایان سفر قندهار - تهران!

احتراما!
سلام عرض میکنم خدمت خانومای محترم، آقایون گل.امیدوارم همگی شاداب و سرحال و پر انرژی باشین و تو سال جدید اتفاقای خوب براتون ردیف شده باشه.

میبینم کـــــــــــــــــــــــه بالاخره برگشتم!!

واااااااااااااییییییی که چقدر دلم برای همتون تنگ شده بود.دلم غش میرفت که بیام ببینم تو عید چی کارا کردین و کجاها رفتین! ولی به لحاظ مسائل امنیتی و  سیاسی مجبور شدم بی خیال اینترنت بشم و صبر کنم تا برگردم خونه...کی باورش میشه که من 16-15 روز رنگ اینترنت رو نبینم؟!! الان نزدیک دوهفته میشه که پاک پاکم!!

**********

سفرنامه:

فکر کنم شب 28 اسفند بود که رسیدم تهران،این شهر شلوغ پلوغ و پر از دود و ترافیک.شوهر خواهرم که مثل برادرم برام عزیزه اومد دنبالم و باهم رفتیم خونه. خواهرم استراحت مطلق بود و از روزی که من رسیدم تا حدود یک هفته ی بعد فقط توی رختخواب بود.حتی نمازشم توی رختخوابش میخوند...خب راستش خیلی براش غصه میخوردم ولی شکر خدا بعد از اتمام مدتی که دکترش تعیین کرده بود، قبراق و سرحال از جاش بلند شد و دیگه درد و ناراحتی هم نداشت.ماه سوم بارداریش رو هم به لطف خداوند مهربون و کمک های حیاتی ماهی خانوم گل!به سلامت و بی خطر پشت سرگذاشت...

باورتون میشه من که حتی نیمرو رو هم میسوزوندم ،اونجا و به خاطر خواهرم برم توی آشپزخونه و غذاهای مختلف رو با کیفیت های قابل قبول درست کنم؟!! والا من که خودم هنوز باورم نمیشه! منتها فقط یه مشکل داشتم اونم نشونه گیریم موقع برنج آبکش کردن بود!! تمام کف آشپزخونه و دور و بر شعله های گاز پر میشد از برنج و خب البته یه چند قاشقی هم وارد قابلمه میشد!! خواهرمم که دید اوضاع و احوال اینجوریه، تجویز کرد که از دومین روز آشپز شدن من، برنج یه کم بیشتر درست کنم که یه چیزی گیرمون بیاد موقع غذا خوردن!!

از اونجایی که شوهر خواهر عزیزم(سهیل) پسر یکی از دوستان خانوادگی ماست و به قول خودش اون منو بزرگ کرده، خوشبختانه در عین احترامی که به هم میذاریم، باهم بسیار صمیمی و راحتیم.گاهی توی آشپزی و مرتب کردن خونه بهم کمک میکرد.گاهی هم باهم میرفتیم بیرون خرید.

یه روز تصمیم گرفتم براشون پیراشکی گوشت درست کنم.از صبح مدام به سهیل میگفتم بره خمیر نون بگیره.بالاخره این اتفاق افتاد و من دست به کار غذا شدم. حالا تصور کنین من با جدیت تمام دارم مواد پیراشکی و خمیرش رو آماده میکنم، سهیل مدام میاد میگه که میخواد در تهیه ی غذا به من کمک زوری(!!) بده! منم همش نمیذاشتم!! بالاخره با پادرمیونی خواهرم بهش اجازه دادم یه کم خمیر صاف کنه برام.وقتی مشغول سرخ کردن پیراشکی ها شدم، با حالت غرغرویی! به سهیل گفتم:«دیدی خمیر زیاد اومد؟! حالا من با اینهمه خمیر چیکارکنم؟!» ایشونم در کمال خونسردی گفت:«خیلی ساده ست، ببین!» و تا من برگشتم طرفش، یه گلوله ی خمیری کوچولو پرت کرد بهم! منم تلافی کردم و بدین ترتیب یه جنگ خمیری همراه با هر هر و کرکر فراوان، درست بالای سر خواهرم که دراز کشیده بود آغاز شد و با نگاههای حیرت انگیز خواهرم که نمیتونست ارتباط سن و سال ما و این بازی شیرین رو پیدا کنه، مجبور شدیم تمومش کنیم! بعدشم شروع کردیم به تمیز کردن آشپزخونه...

این اولین عیدی بود که جمع خانواده کامل نبود ولی خب خوش گذشت...

موقع تحویل سال، یعنی فقط حدود پنج دقیقه مونده بود به تحویل سال، خواهرم گفت:«بچه ها؟ سفره ی هفت سین نچیدیماااا!» و همین حرف کافی بود که من و سهیل مثل ترقه از جا بپریم و بدو بدو یه سفره ی خوشگل و مامانی بچینیم:

 

شبها اغلب دیر میخوابیدم که اگه خواهرم کاری داشت حواسم باشه. بنابراین صبح ها معمولا حدود ساعت 9 یا 10 بیدار میشدم. چون خواهرم باید زود صبحانه بخوره، سهیل میومد پشت در اتاقم و انقدر ماهی ماهی میکرد تا بیدارم کنه. گاهی که محل نمیذاشتم و میخوابیدم، یه سرنگ از لای در میاورد تو و میگفت:« فقط سی ثانیه فرصت داری بیای، وگرنه آمپولت میزنم!» منم از ترسم زودی پامیشدم میرفتم...

 وقتی مامان اینا اومدن، یه شب خواهرم پیشنهاد داد که پیتزا و اسنک درست کنیم. منم دست به کار شدم. وقتی میخواستم مواد پیتزا رو روی نون مخصوصش بریزم، دوتا نونا از هم جدا نمیشد. با کمک خواهرم به نحوی از هم جداشون کردیم که تبدیل شد به پیتزای لقمه!!:

 

********************

بعد از یک هفته که از اقامت من در تهران میگذشت، خانواده هم به ما ملحق شدن و چون مدت استراحت خواهرم تموم شده بود خیلی خوش گذشت.منم دیگه حسابی دلتنگ اصفهان شده بودم و اینکه بیام ببینم شماها واسم چه پیامهایی گذاشتین و به وبلاگهاتون سر بزنم.

پنجشنبه صبح حرکت کردیم و بعد از ظهر رسیدیم. شب هم خونه ی خاله شام دعوت بودیم جای شما خالی نباشه چون اصلا خوش نگذشت و من حسابی خسته بودم و دلم میخواست زود برگردم خونه!

بعدشم که با ذوق اومدم کامپیوتر نازنینم رو روشن کردم که تر زد و از اونجایی که دوهفته خاموش بود، وظایفش رو پاک فراموش کرده بود. واسه همینم نتونستم بیام نت و این دلیل تاخیرم بود.

البته هنوزم درست نشده...

ایشالا برنامه هام و سیستم که ردیف شد تک تک از خجالت همتون در میام.

واه واه واه که چقدر حرف زدم!!

********

تقدیرنامه:

اول از همه تشکر میکنم از دوست عزیزم آقا محسن که در برابر خوبیهاش هیچی ندارم که بگم...

بعد هم تشکر ویژه از آرش عزیزم که همواره به فکر وبلاگمه و اگه کمک های ایشون نبود من الان اینجا نبودم!

و در پایان تشکر اساسی و اسیدی از همه ی دوستای گل و نازنینم که در این مدت به وبلاگ من اومدن و جویای احوال شدن. سال نو به همه ی شما عزیزان خوش.

دوستتون دارم، مواظب خودتون باشین تا به زودی...